DHI - THOUGHT OF MIND

        ಗಾವೋ ವಿಶ್ವಸ್ಯ ಮಾತರಃ ಎಂದರೆ ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಗೋವು ತಾಯಿ ಇದ್ದಂತೆ. ಸರಳ, ಮೂಕ ಮತ್ತು ಉಪಯುಕ್ತ ವಾದ ಜೀವಿ. ನಾವು ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿಸ್ತಿವೋ ಅದಕ್ಕೆ ಮೀರಿದ ಪ್ರೀತಿ ನಮಗೆ  ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಅದರ ಹಾಲು ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯೋಜನಕಾರಿ ಎಂದರೆ ಅದಿಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮ ದಿನನಿತ್ಯ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.   ನಾವು ತಿನ್ನುವ ಎಷ್ಟೋ ಸಿಹಿ ಪದಾರ್ಥಗಳು ಹಾಲಿಲ್ಲದೆ ತಯಾರಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ಹಾಲನ್ನು ಉತ್ಪಾದನೆ ಮಾಡುವ ಡೈರಿ ಫಾರ್ಮ ಗಳ ಸಂಕಷ್ಟ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ . ಅವರಿಗೆ ಆಗುವ ನಷ್ಟ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ಇದರಲ್ಲಿ ಕಲಬರಿಕೆ ಮಾಡದೆ ಇದ್ದರೆ ಅವರಿಗೂ ಉಳಿಗಾಲವಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ.       ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ ಸಾಗರದ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಡೈರಿ ಫಾರ್ಮ್ ಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಎದುರಿಸುವ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟರು. ಅಲ್ಲಿ ಅಂದಾಜು 300 ದನಗಳು ಇದ್ದವು. ಸುಮಾರಷ್ಟು ಹೈಬ್ರಿಡ್ ತಳಿಗಳು. ಉಳಿದವು ಮಲ್ನಾಡ್ ಗಿಡ್ಡ. ಅವರಿಗೆ ಅಂದಾಜು 600 ಲೀಟರ್ ಹಾಲು ಉತ್ಪಾದನೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದು ದನದ ಮೇಲೆ ಅವರಿಗೆ 200 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ವ್ಯಯಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. 300 ದನಕ್ಕೆ  ಅಂದಾಜು 60,000 ರೂಪಾಯಿಗಳು. ಪ್ರತಿ ಲೀಟರ್ ಗು ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಅಂದರೆ 40 ರೂಪಾಯಿಗಳು ಎಂದು ಭಾವಿಸೋಣ. ಹಂಗಾದ್ರೆ ಅವರಿಗೆ ಬರೋದು  24000 ರೂಪಾಯಿಗಳು. ಇಲ್ಲೇ ಅವರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ನಷ್ಟ ಆಗ್ತಿದೆ ಅಂತ ತಿಳಿಯಬಹುದು.

           ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಪ್ರತೀ ದಿನವೂ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು.  ಬಂಕ್ ಅನ್ನೋ ಪದವು ನಮ್ಮ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಹೇಳೋ ಬದಲು ಆತರ ಬಂಕ್ ಹಾಕೋ ಶೋಕಿ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಬಹುದು.    ಎಲ್ಲರ ಮನೆ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ತುಂಬಾ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ದಿನಾ ಸಂಜೆ ಮಕ್ಕಳು ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಅನ್ನೋದು ಬಹು ಮುಖ್ಯ ಆಟ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡಬೇಕಾದ್ರೆ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಂತ ಅನುಭವ. ಅದರಲ್ಲಿ ಜಗಳ ಶುರುವಾದರೆ ಬ್ಯಾಟ್ ಮತ್ತೆ ವಿಕೆಟ್ ಗಳೇ ಆಯುಧಗಳು. ಬ್ರಿಟೀಷರು ಭಾರತ ಬಿಟ್ಟರು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನಮ್ಮನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಬಹುದು. ನಾವು ಆಡುವ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಒಂದಿಷ್ಟು ನಿಯಮಗಳು ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುವ ಮಜಾನೆ ಬೇರೆ.          ರವಿವಾರ ಅಥವಾ ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡೋಕೆ ಹೋದರೆ ಮುಗೀತು, ಇನ್ನು ಸಂಜೆ  ಮನೆಗೆ ಬರೋದು ಅಂತ ಎಲ್ಲಾ ತಂದೆ ತಾಯಂದಿರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರೋ ವಿಚಾರ. ಅದರ ಮಧ್ಯವೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಂದಿ ಪೋಷಕರು ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಕರೆತಂದು, ಊಟ ಮುಗಿಯೋದೇ ತಡ, ಅದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡೋಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು.      ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಈಗಲೂ ನಗುತ್ತೇವೆ. ಬಾಲ್ಯವೇ ಹಾಗೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಸಂಜೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುವ "

           ನಾವು ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ, ಪಂಥ, ಪಂಗಡಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದರೂ, ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದ ಊರಿನ ಕಡೆ ಪ್ರೀತಿ ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತೆ. ಊರಿನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಯಾವ ಜಾತಿ ಆಗಲಿ , ಪಂಗಡ ಆಗಲಿ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ . ಅದೇ ಊರಿನ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಅಭಿಮಾನ.          ಈ ಅಭಿಮಾನ ಧರ್ಮ, ನಾವು ಆಡುವ ಭಾಷೆ ಎಲ್ಲದರ ಮೇಲು ಇರುತ್ತೆ. ಆದರೆ ಊರಿನ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಅಭಿಮಾನವೇ ಬೇರೆ. ನಾವು ಬೇರೆ ನಗರಕ್ಕೆ ಆಗಲಿ, ಊರಿಗೆ ಆಗಲಿ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋದಾಗ ನಮ್ಮ ಊರಿನವರು ಸಿಕ್ಕಾಗ ತುಂಬಾನೇ ಸಂತೋಷ ಆಗುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ನೀವು ಈ ರಾಜ್ಯ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕರ್ನಾಟಕದವರು ಸಿಕ್ಕಾಗ, ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡೋರು ಸಿಕ್ಕಾಗ ಆಗೋ ಸಂತಸ ಹೇಳೋಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.       ಅದೇ ತರಹ, ದೇಶ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದಾಗ ಭಾರತದವರು ಅಂತ , ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಹಿಂದೆ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ಒಂದು ಗುರುತು ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುತ್ತದೆ.     ಹೀಗೆ ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ, ಸಮುದ್ರವಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಪ್ರೀತಿಯ ಅಲೆಗಳನ್ನು ತುಂಬಿರುವ " ಸಾಗರ "ದವನು ನಾನು.       ಒಂದು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಜೋಗ ಜಲಪಾತ , ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಸಿಗಂದೂರು ಚೌಡೇಶ್ವರಿ ಅಮ್ಮನ ಆಶೀರ್ವಾದ, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಶ್ರೀಧರ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಆಶೀರ್ವಾದ, ಹೀಗೆ ಇನ್ನು ಹಲವಾರು ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಮನಮೋಹಕ ಸಾಗರ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತದೆ.      ನಮಗೆ ಸಾಗರದವರು ಎಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕರು ಖುಷಿನೆ. ಹೀಗೆ ಎಲ್